درک هم نوع، کمک به دیگران، صله ارحام و یاری رساندن به دوستان و آشنایان، تکثیر محبت و دوستی در جامعه و…
صدقه، انفاق، وقف، تکریم سالمندان، کمک به بیماران خاص، کارآفرینی، مهارت افزایی توان یابان، محیط زیست و…
فقر، طلاق، کودکان کار، مناطق محروم، کارتن خوابی، زنان بی سرپرست و…
برکات و ثمرات درخت نیکوکاری هر چند قابل شمارش نیست اما باید در بین تمام محسنات مواردی را هدف گیری کرد که اولویت بیشتری دارد:
گسترش فرهنگ نیکوکاری در بین مردم:
با شنیدن نام نیکوکاری اولین تصور عرفی چنین ست که فرد ثروتمندی بخشی از پول خویش را صرف امور خیر کرده ست در صورتی که ما میخواهیم بگویم هر انسانی می‌تواند نیکوکار باشد و با نشان دادن سایر مصادیق، نیکوکاری را به عنوان امری که در لحظه لحظه زندگی جاری ست در فرهنگ عمومی ثبت کنیم و بگوییم که هر فردی ولو به مقدار یک لبخند، می‌تواند نیکوکار باشد. از سوی دیگر بیان کنیم که نیکوکاری از جمله امور انسانی و فرامذهبی ست و مختص به عقیده خاص یا جریان خاصی نمی باشد.
تشخّص دادن به نیکوکاری در جریان ادبی کشور:
نیکوکاری در سابقه ادبیات این مرز و بوم جایگاه ویژه ای داشته است اما بیشتر در قالب موعظه و پند، در ادبیات تعلیمی قابل رد گیری ست که با روی کار آمدن تعاریف مدرن هنر و شعر این بخش ادبیات به فراموشی سپرده شد. در این جشنواره در قدم اول میخواهیم اثبات کنیم که نیکوکاری نه تنها در ادبیات تعلیمی بلکه در سایر بخش‌ها و حتی در شعر مدرن امروز نیز قابل جریان ست و در قدم بعدی بتوان در کنار شعر عاشقانه، شعر آئینی، شعر دفاع مقدس و… شعر نیکوکاری را تشخّص بدهیم و به اثبات برسانیم که مانند رودی راه خویش را در همه اعصار باز کند.
گسترش دغدغه نیکوکاری در سطح نخبگانی :
در میان هفت هنر، شعر در ایران از اهمیت ویژه ای برخورد ست چرا که سرعت نفوذ و تاثیر چشم گیری دارد، شاعران به عنوان نخبگان این عرصه چنانچه با توجه به اهمیت نیکوکاری در این عرصه ورود کنند به صورت خود جوش به آن بپردازند؛ می‌توانند به عنوان مطالبه‌گر به آن جهت مطلوب دهند و در نهایت نیکوکاری را میان مردم به وجه شایسته گسترش می‌دهند.
ترویج ادبیات نیکوکاری به محوریت سیره معصومین (علیهم السلام):
در مجموعه این جشنواره‌ها بخش ویژه ای اختصاص داده شده است که می‌توان با نگاه به سیره معصومین و نشان دادن مشی و رفتار اهل بیت مردم را به امر خیر ترغیب کند.
