پایگاه خبری تحلیلی خیر ایران به بهانه برگزاری نخستین جشنوارۀ ملی عکس نیکوکاری گفت‌و‌گویی با سیف‌الله صمدیان انجام داده است. وی عکاس، فیلمبردار و فیلمساز و همچنین بنیانگذار و دبیر جشن تصویر سال و جشنواره فیلم تصویر و عضو هیئت مؤسس انجمن عکاسان ایران، انجمن عکاسان مطبوعاتی و گروه سینمایی هنر و تجربه بوده است. آنچه در ادامه می‌آید، حاصل گفت‌و‌گو با این هنرمند است:
-نظرتان درباره نخستین جشنوارۀ ملی عکس نیکوکاری چیست و ورود عکاسان به این جشنواره چه اهمیتی دارد؟
اول باید بدانیم که در چه شرایطی و در چه زمانی داریم نیکوکاری را بررسی می‌کنیم و برایش جشنواره برگزار می‌کنیم. متأسفانه الان جامعه ما دچار یک سرطان بدخیمی شده است به نام «بد اخلاقی اقتصادی». همه یک جوری در همه دنیا و البته در ایران کمی بیشتر، بردۀ پول شدند. وقتی بردۀ پول می‌شوی خود به خود درون و نفسانیاتِ درونی‌ات، جایگاهشان و اولویت‌هایشان جابجا می‌شوند. در این صورت برای نیکوکاری بخواهی نخواهی جایگاهی نمی‌ماند و قطعاً جشنواره‌ای با عنوان نیکوکاری با اینکه به نظر خیلی غریب می‌آید، ولی خیلی ضروری است.
-عکس چه ویژگی‌های متمایزی نسبت به سایر هنرها دارد؟
عکس چه بخواهیم و چه نخواهیم به خاطر انعکاس واقعیت جامعه نسبت به هنرهای دیگر باورپذیرتر است. در حقیقت ویژگی اصلی عکس همین باورپذیری است به شرط اینکه رویکردهای دیجیتالی منحرف‌کننده و به‌هم‌زنندۀ واقعیت، روی عکس‌ها نباشد.
-استفاده از قالب هنری عکس چه اندازه می‌تواند در فرهنگ‌سازی مضامین اخلاقی همچون نیکوکاری در جامعه اثرگذار باشد؟
طبیعتاً اگر عکس و عکاسی درست و در زمان، زاویه و مکان صحیح نسبت به موضوع خاصی که عکاسی می‌کند قرار گرفته باشد، یک سیلی محکم است بر صورت آن‌هایی که منکر واقعیت‌های تلخ و شیرین جامعه هستند به ویژه تلخی‌هایی که بیشتر و بیشتر شده است. اخلاقیات نیاز به این دارد که کمی شوکه شود و مضامین بسیار اساسی و اصیل انسانی یعنی نیکوکاری و به فکر دیگران بودن را دنبال کند.
-چه اقداماتی باید برای پربار شدن این گونه جشنواره‌ها صورت گیرد؟
اقدامات در این مورد، همین کارِ بسیار درجه‌یکی است که جناب حسن غفاری؛ دبیر محترم و دیگر دوستان جامعه عکاسی انجام دادند. آن‌ها این همه ورکشاپ و جلسات تفهیمی و توجیهی برای موقعیت عکاسی در رابطه با مضامین زندگی امروز انسان معاصر گذاشتند و برگزار کردند که برای من خیلی شوق‌انگیز بوده است. از اینجا دستشان را می‌فشارم و روی ماهشان را می‌بوسم. همین کارهایی که انجام شده، بسیار عالی بوده است و ظاهراً تا جایی که یادم هست برای اولین بار بود که یک دبیر با دوستان هنرمندش دارند اینقدر مسئله را جامع و با پیش‌زمینه حرفه‌ای پیش می‌برند.
-شرط تداوم جشنوارۀ ملی عکس نیکوکاری به عنوان یک جشنوارۀ نوپا چیست؟
شرط تداوم این جشنواره، تداوم مدیریتی است که به امثال غفاریِ عزیز اعتماد کرده و گذاشته است که ایده‌های درجۀ یکشان را پیاده کنند. امیدوارم اگر رئیس و مدیرکلی عوض شد، دوستان ما بتوانند این اتفاق را به همین صورت و با تجربه بیشتری ادامه دهند.
گفت‌و‌گو از مریم داوری
